Dit is al weer de laatste

Hoi Hoi,

Hier is hij dan me alle laatste reisverslag, met de gebeurtenissen van de afgelopen weken.
De eerste 2 weken in Januari zijn er niet veel spannend dingen gebeurd. De Naschoolse is helaas niet meer begonnen dus ik had al vroeg vakantie.
In deze 2 weken heb ik mijn de mappen voor de docenten met daarin een jaarplanning, een methode om grote activiteiten te organiseren, een aantal voorbeeld activiteiten uitgewerkt en een lesvoorbereidingsformulier bijgevoegd. Dit zijn een aantal van de beroepsproducten waar ik de afgelopen periode gewerkt heb.
Daarnaast heb ik in deze 2 weken nog een interactieve lessenserie van 2 weken ontwikkeld waarbij gebruikt gemaakt wordt van de locale trommelgroep Brownsie Loco. Ik hoop dat de docenten deze lessenserie in de komende maand uit gaan voeren. Daarnaast heb ik ook nog een voorstel geschreven over hoe het werk(trainen van de docenten, het aanbrengen van een structuur in de Naschoolse opvang en de lessen) geïmplementeerd kan worden op de andere scholen in Brownsweg.

Daarnaast ben ik in deze week ook nog op bezoek geweest bij veel vrienden in het dorp. Het afscheid kwam toch hard dichterbij.
En toen kwam het onverwachtse, ik werd ziek. Na een bezoek aan de medisch post in Brownsweg bleek dat ik een opstijgende urineweg infectie had, maar een nierbekkenontsteking werd niet uitgesloten. Dus als de antibotica niet aan zo slaan zou ik opgenomen worden in het ziekenhuis. De volgend dag bleek al dat het niet goed met mij ging. Kon niks binnen houden dus dat betekende een enkeltje ziekenhuis.
Ik heb die dag samen met Stephie en Urven van middags 2 tot s'avonds half 12 in het ziekenhuis gezeten om vervolgens opgenomen te worden, met wat uiteindelijk bleek een nierbekken ontsteking. De dokters hebben namelijk ook nog het vermoeden gehad dat ik de ziekte van Weil zou hebben. Helaas waren ze even vergeten om mij de uiteindelijke diagnose te vertellen, dus kwam ik er zaterdagavond pas achter waarvoor ik behandeld werd.
Het ziekenhuis en de werkwijze is niet te vergelijken met een Nederlands ziekenhuis. Ik ga er in me blog ook niet verder over uitweiden omdat ik bepaalde dingen niet te beschrijven zijn op papier. Als er mensen zijn die het willen weten moeten ze maar even contact met me opnemen.

Na 6 dagen ziekenhuis mocht ik eindelijk naar huis. Samen met Silvia die aangekomen was in Suriname voor ons vakantie zijn we letterlijk het ziekenhuis uitgerend, het was echt een verschrikking.
Nu had ik nog 1,5 week vakantie in het vooruitzicht samen met Silvia. Ook is me moeder nog 0,5 week op bezoek geweest. Ze mocht namelijk van mijn verzekering naar Suriname komen om mij bij te staan. Was heel fijn om me moeder bij met te hebben!
In Suriname hebben we voornamelijk rustige aangedaan omdat ik best nog heel erg moe was van de ontsteking en dergelijke. Daarom hebben we veel trips ondernomen per boot en waarbij niet veel gelopen moest worden.
ZO hebben we een plantage tour gedaan, waarbij we ook dolfijnen gespot hebben, apen gevoerd en heerlijke nasi en souto gegeten hebben.
Tevens heb ik afscheid genomen van mijn collega's en vrienden in Brownsweg. Vond het vreemd om na 4 maanden weg te gaan, je hebt daar toch je eigen leventje opgebouwd. Ga iedereen daar zeker missen en ze gaven aan dat ze mij ook gingen missen. Dus nu heb ik een goede reden om nog eens terug te gaan.

Nadat alles hebben Silvia en ik nog een bezoekje gebracht aan Curacua. Dit was even een heerlijk weekje ontspannen. Hier hebben ik eindelijk een van mijn grootste wensen in vervulling laten gaan. Ik heb gezwommen met dolfijnen. Dit was echt een geweldige ervaring, zeker aangezien ik die week ervoor nog in het ziekenhuis lag en niet fit genoeg was om dit te doen.
Ook hebben we klein Curacau een bezoekje gebracht. Helaas was de boottocht erheen wel heftig, 3/4 van de personen aan boot hing spugend over de reling. Ik had er gelukkig geen last van. Uiteindelijk toen we van de boot af waren hebben we kunnen snorkelen in een super mooie blauwe zee, visjes gezien en natuurlijk zeeschildpadden gespot. Het was de bootreis uiteindelijk wel waard.
De laatste paar dagen hebben we lekker uitgerust aan het strand en aantal heerlijke cocktails gedronken aan het strand. (dat hoort erbij)
Het waren 2 heerlijke vakantieweken. Een mooiere afsluiting van deze geweldige tijd had ik me niet voor kunnen stellen.

Nu ben ik al weer 2 dagen in Nederland en heb ik nog steeds een beetje moeite met het wennen voornamelijk aan het weer. Het is hier ijskoud!!! Maar dat zal vanzelf wel weer wennen.
Dan is het nu tijd om dag te zeggen. Een ding is zeker ik zal de mensen die ik ontmoet heb en mijn tijd in Suriname nooit vergeten. Ik heb veel over mijzelf mogen leren en heb mij daar echt op mijn plek gevoeld. Het was mijn thuis. In de toekomst ga ik zeker nog een keer een bezoekje brengen. Maar dan moet ik nu eerst even hard sparen:)

Tot ziens