KippenPOTEN, Stroomversnellingen en Militairen.

U deno (Goedemiddag)

En toen waren we over de helft. Wat gaat de tijd snel als je het naar je zin hebt. Er is weer veel gebeurd in de tussentijd.

Zoals nog niet iedereen weet woon ik sinds kort nog als enigste Nederlandse student in Brownsweg. De andere 2 studenten die hier waren hebben uiteindelijk besloten om terug te gaan na de stad, i.v.m. een aantal zaken rondom hun project. Ik heb bewust de keuze gemaakt om hier te blijven aangezien ik hier vrienden begin te krijgen, een leuk project heb en ik gewoon heel veel leer op persoonlijk en professioneel vlak. Vroeger vond ik het eng om op vreemde mensen af te stappen en achter dingen aan te gaan en nu loop ik in me eentje door de dorpjes en ga gerust in me eentje met een bus van de stad na Brownsie en andersom. De directeur zei zelfs tegen me dat ik al deel uitmaak van de schoolfamilie, dat vond ik heel bijzonder en voelde ook heel goed. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik niet weg wilde. Zo heb ik afgelopen week kookles gehad, van een van de docenten. Ze heeft mijn pindasoep met tom tom leren maken. Tom tom zijn gestampte banen. De soep en tom tom was super lekker, alleen was ik wel geschokt toen ik in eerste instantie de kip in de pan zag. Ik ben al gewend hier in Suriname dat je de kip hier eerst nog moet snijden, pezen, vel en botten verwijderen. Of je laat de botten zitten kan ook. Alleen zaten in deze pan letterlijk kippen poten. Met de nageltjes er nog aan. Ik heb het gegeten. De soep was super lekker maar bij de kippenpoten had ik het idee dat ik op mijn eigen vingers zat te kauwen, je proefde alle botjes en knobbeltjes nog, net alsof je op je eigen vingers zat te knagen. Maar voor de rest super lekker en eigenlijk vind ik het wel gaaf dat ik kippenpoten gegeten heb. Heb van te voren gezegd dat ik alles wil proeven, dus ik ben lekker op dreef. Zo heb ik ook Sardienen gegeten en Boking met 8 pepers. Dit was me toch iets te scherp.

Veel mensen met wie ik gesproken heb vroegen mij wat doe je nou precies in Suriname en wat houdt de minor precies. Dus hieronder zal ik hier even kort aandacht aan besteden. De minor is gericht op het aanbieden van structurele en duurzame hulp. Deze hulp kan gegarandeerd worden doordat er ieder half jaar een nieuwe groep studenten verder gaat met het project waar de vorige groep gestopt is. Met als doel dat de mensen geen hulp van buitenaf meer nodig hebben en zelfsturend functioneren. Ik houd mij in eerste instantie bezig met het aanbrengen van structuur binnen de Naschoolse opvang en daarnaast focus ik mij op een grotere diversiteit in de Handvaardigheid lessen. Vanaf nu creatieve expressie te noemen. Ik werk samen met de 5 vrijwilligers/docenten die creatieve lessen geven. Ik ben er achter gekomen dat ik mij eerste moet focussen op de structuur binnen de naschoolse opvang en de docenten begeleid binnen het werken met deze nieuwe structuur. Dus de diversiteit in de lessen laat ik enigszins onbehandeld. 2 andere studenten uit de stad doe onderzoek naar hoe er het beste diversiteit in de creatieve lessen gebracht kan worden, dit kunnen de studenten die na mijn na Brownsweg verder helpen waar ik gestopt ben. Ik werk nu alleen op de EBG school. Omdat ik vind dat je beter eerste 1 school goed kan hebben lopen voor dat je gaat uitbreiden. Wel ga ik binnenkort na Klaaskreek om daar toch vast te gaan praten met de docenten en wat voorbereidend werk te doen, het zelfde geld voor de RK school in Brownsweg. Hopelijk is het zo allemaal helder wat ik doe. Zo niet voel je vrij om vragen te stellen!!

Naast dit alles en het project op school zijn wij ook weer op trip geweest. Dit keer zijn we het binnenland ingegaan naar Menimi. Dit is ongeveer een 1 uur varen vanaf Atjonie. In Atjonie houdt de weg ook op en kan je alleen nog maar vervoert worden met de boot. Een korjaal. Echt daar heb ik het ware paradijs gezien. Er heerste complete rust het enigste wat je hoorde was water van de rivier en vogels. En de omgeving zo mooi het is gewoon bijna niet te beschrijven. Op deze trip hebben we vooral heel veel gerelaxt. We hebben gezwommen in stroomversnelling, was net een natuurlijke jacuzzi, dat was echt heerlijk. Een aantal klasgenoten hebben zelfs nog gedoucht in de rivier want dat doet de plaatselijke bevolking ook. Net als de was, afwas en eten klaarmaken. Alles gebeurt met water uit de rivier. Mandje de eigenaar van Menimi heeft ons ook meegenomen op een dorpswandeling. Dit was wel mooi om te zien, maar ik vond het toch nog vrij veel lijken op Brownsweg. Dus ik hoop dat ik de kans nog krijg echt diep in het binnenland te gaan. En klasgenoot was daar geweest en hij zei dat het daar nog mooier was. Dus wie weet deze reis nog en anders heb ik een goeie reden om weer een keer terug te komen.

Toen we zondag avond weer terug kwamen van trip hebben we ons klaar gemaakt voor de volgende maandag. Onafhankelijkheidsdag. Srefi Densi. Ik wist niet wat ik me er van te voren bij voor moest stellen maar het was echt super leuk. Toen we aankwamen rond 2 uur was er veel muziek en eten. Hier heb ik heerlijke Bara gegeten, bbq kip en nog veel meer. De middag begon met een defilé. Hier liepen van alle militaire afdelingen en politiekorpsen een afvaardiging mee. En natuurlijk een aantal tanks en wagens met daarop hun luchtafweergeschut. En avonds was er groot feest met vuurwerk. Het feest was heel gezellig. Tijdens het feest hield de president ook nog een toespraak. Maar dit was een bijzonder toespraak. Hij begon al zingend, dat was niet heel zuiver en later tijdens zijn speech werd in eens Eurosport ten toon gesteld. We gingen naar een bokswedstrijd kijken. Wat bleek achteraf, de bokser op het filmpje was wereldkampioen geworden en zo worden gehuldigd in de orde van de gele ster. Maar dat was een super leuk feestje. Toen we terug wilde hadden we een klein probleempje er reden geen bussen meer. Er waren wel wat mensen die ons in de laadklep wilden meenemen, maar de wegen in Suriname zijn veel al hobbels dus daar voelde we ons niet heel veilig bij. Maar gelukkig kwam er uiteindelijk toch nog een busje dat ons na de stad heeft gebracht. Maar dit was een unieke ervaring en ik ben blij dat ik het mee heb mogen maken.

En nu maar weer snel aan het werk. Want ik moet nog veel doen en heb nog maar weinig tijd. Ga morgen de docenten pasta leren koken en zij mij weer iets Surinaams, ik ben benieuwd

Tot de volgende