Begrafenissen, bruiloften en beestjes!

Hoi Allemaal,

Het is niet te geloven maar de eerste 5 a 6 weken zitten er al weer op. Naar mijn laatste blog is er weer van alles gebeurd. Op vrijdag 18 Oktober ging Tonny trouwen. Hier kon ik niet bij zijn, maar dankzij Silvia was er een mogelijkheid om te skypen en heb ik toch nog even haar jurk en alles gezien. Zo was ik er toch een beetje bij. Maar op zulke momenten besef je eigenlijk ook dat je wel veel dingen in Nederland mist, maar ik krijg er hier wel onvergetelijke herinneringen voor terug.

Zoals vele misschien al weten, mijn ouders en zusje zijn langs gekomen. Wellicht dat het heel vroeg was, maar ik was blij dat ze er waren want de eerste paar weken met alle nieuwe indrukken gaan je toch niet in de koude kleren zitten. Nadat ik mijn ouders mijn huisje en het dorp had laten zien merkt ik in de auto weer hoe fijn het was om bij mijn familie te zijn. Marije ontdekte tijdens het rijden dat er een klein kevertje bij haar voeten zat en dat vond ze niet zo plezant, met als logisch gevolg dat de 7 up door de auto vloog. Ik heb super gelachen en voelde me gelijk weer op mijn plek. En naarmate de week vorderde en de beestjes groter werden besefte Marije dat ze het land mooi vond, maar niet gemaakt was voor beestjes.
In de week dat me ouders er waren hebben we veel dingen bezocht zoals:
- De palmentuin
- Fort Zeelandia
- Fort Nieuw Amsterdam
- De optocht, 160 jaar vestiging chinezen in Suriname ( was heel bijzonder om hier bij te zijn aangezien het maar 1x in de 5 jaar plaats vindt.)
- Gewinkeld natuurlijk
- De centrale markt en historisch centrum van Paramaribo bezocht. (Dit vond Sanne vooral heel erg leuk, aangezien vele mannen haar naar floten en na riepen en er waren zelfs mannen die met haar wilden trouwen)
- En tokkelen natuurlijk.
Daarnaast heb ik veel films gekeken met me zusje, gerelaxt in het zwembad en vooral veel gelachen en bij gepraat. Merk nu al dat ik anders in me vel zit. Durf nu al meer initiatief te nemen en ga ik gerust in me eentje op stap als ik in Brownsweg ben.

Na een week moest er helaas weer afscheid genomen. Maar gelukkig had ik die middag een afleiding, want we gingen zwemmen en barbecue bij White Beach. Daar aangekomen bleek dat we niet mochten barbecue terwijl de site iets anders zij. In Suriname veranderen dingen soms wel vaker plotseling. Dus hebben we besloten en vanwege het toch komende slechte weer thuis te gaan barbecue. We hebben hier zelf een barbecue gemaakt, van stenen en stokken. Je wordt hier wel uitgedacht om creatief te denken soms dat houdt het leven spannend. Vervolgens hebben we de avond afgesloten op het jazz festival. Het was heerlijk om gewoon te relaxen en na muziek te luisteren. Wie had ooit gedacht dat ik stil zou kunnen zitten?!

Toen was het weer tijd om aan het werk te gaan. Wat mag ik samenwerken met geweldige inspirerende mensen. Ik werk nauw samen met de 5 handvaardigheid docenten, die eigenlijk allemaal vrijwilliger zijn. Ze hebben veel ideeën maar zijn soms bang om deze met elkaar te delen. Zo was er 1 docent die graag voor onafhankelijkheid dag een grote show wilden organiseren waarbij alle klassen iets zouden doen, een gedicht voor dragen, dansen, een modeshow in traditionele kleren lopen enz. Ze gaf aan dat ik het idee voor moest leggen omdat ze zelf niet durfde, maar na een aantal gesprekken heeft ze alle docenten zelf benaderd met haar plan en zal het zo ook uitgevoerd gaan worden. Gaaf om te zien dat de docenten zich steeds vertrouwder bij elkaar gaan voelen en nu ook ideeën daadwerkelijk uitspreken en mij niet telkens als doorgeeft luik te gebruiken. Wat ik ook niet erg vind. Maar in het kader van duurzaamheid met oog op de minor is dit een goede stap in de richting.
Wel is er groot materialen tekort, dus dit zorgt ervoor dat kinderen nogal vaak het zelfde doen in de lessen. Maar we zijn nu samen bezig om te kijken naar andere invullingen van de lessen en hoe zij zelf materialen kunnen vergaren. Zo heeft de docent van de 5de klas via bekende geregeld dat zij allemaal oude resten stof mee na school kon nemen om met de kinderen een lappendoek te maken. Ze vonden deze afwisseling super leuk.
De docenten hebben zich enorm voor mij open gesteld en betrekken mij ook overal bij. Zo ga ik binnen kort bij een docent thuis koken, een andere docenten neemt alle maal etenswaren mee die ik echt geproefd moet hebben zoals casava brood. Daarnaast ben ik vereerd dat ik met deze docenten mag samenwerken ze zijn enorm inspirerend.

Afgelopen weekend zijn wij een keer in Brownsweg gebleven. Hier zijn we naar een district voetbal wedstrijd geweest. Als de thuis partij scoort is het publiek zo blij dat ze de tribune bijna afbreken. Ze slaan dan met stokken tegen de achterwand om maar zo veel mogelijk lawaai te maken. Nog een feit de meeste mensen staan achter de tribune omdat daar schaduw is en ze kletsen meer dan dat ze naar het voetbal kijken. Het is voornamelijk een moment om je sociale contacten bij te houden. Maar wel bijzonder om mee te maken.
Daarnaast zijn wij ook uitgenodigd voor een Brokoday. Op deze dag wordt een rouwperiode van 6 weken afgesloten. Er word daarbij gedanst en muziek gemaakt. Alle mensen uit het dorp komen hier op af en vele dragen traditionele kledij zoals de marron rokken. Ik vind het bijzonder om van dit feest deel uit te mogen maken, zeker omdat ik de familie en de overleden persoon niet ken. Vind het tevens een mooie manier om iemand te herdenken.

En nu maar snel weer aan het werk, moet nog het een en ander voorbereiden voor mijn project. Want ik heb deze week te horen gekregen dat stichting Marronage vanaf nu verantwoordelijk is voor de naschoolse opvang in het hele district Brokopondo. Er komt binnenkort een filmploeg om beeld materiaal te verzamelen die gebruikt kan worden bij officiële presentaties voor het ministerie enzo. Dus klein beetje extra druk, maar het komt vast goed:)